چگونه این همه سال رنج پیامبری را بر دوش كشیدی ! چگونه این همه دویدی با گام هایی كه لحظه ای نیتسودند و جز مشقت، سرنوشتی نداشتند؟ از مكه به مدینه، از نیمه شب های تهجد به معراج، از خندق به خیبر و احد و بدر....از حرا به شعب ابی طالب....چه فرسنگ های جان فرسایی را پشت سر گذاشتی و همیشه نگران امت بودی....

چگونه این همه سال رنج پیامبری را بر دوش كشیدی ! چگونه این همه دویدی با گام هایی كه لحظه ای نیاسودند و جز مشقت، سرنوشتی نداشتند؟ از مكه به مدینه، از نیمه شب های تهجد به معراج، از خندق به خیبر و احد و بدر....از حرا به شعب ابی طالب....چه فرسنگ های جان فرسایی را پشت سر گذاشتی و همیشه نگران امت بودی....

چگونه این همه سال رنج پیامبری را بر دوش كشیدی ! چگونه این همه دویدی با گام هایی كه لحظه ای نیاسودند و جز مشقت، سرنوشتی نداشتند؟ از مكه به مدینه، از نیمه شب های تهجد به معراج، از خندق به خیبر و احد و بدر....از حرا به شعب ابی طالب....چه فرسنگ های جان فرسایی را پشت سر گذاشتی و همیشه نگران امت بودی....

چگونه این همه سال رنج پیامبری را بر دوش كشیدی ! چگونه این همه دویدی با گام هایی كه لحظه ای نیاسودند و جز مشقت، سرنوشتی نداشتند؟ از مكه به مدینه، از نیمه شب های تهجد به معراج، از خندق به خیبر و احد و بدر....از حرا به شعب ابی طالب....چه فرسنگ های جان فرسایی را پشت سر گذاشتی و همیشه نگران امت بودی....

چگونه این همه سال رنج پیامبری را بر دوش كشیدی ! چگونه این همه دویدی با گام هایی كه لحظه ای نیاسودند و جز مشقت، سرنوشتی نداشتند؟ از مكه به مدینه، از نیمه شب های تهجد به معراج، از خندق به خیبر و احد و بدر....از حرا به شعب ابی طالب....چه فرسنگ های جان فرسایی را پشت سر گذاشتی و همیشه نگران امت بودی....

چگونه این همه سال رنج پیامبری را بر دوش كشیدی ! چگونه این همه دویدی با گام هایی كه لحظه ای نیاسودند و جز مشقت، سرنوشتی نداشتند؟ از مكه به مدینه، از نیمه شب های تهجد به معراج، از خندق به خیبر و احد و بدر....از حرا به شعب ابی طالب....چه فرسنگ های جان فرسایی را پشت سر گذاشتی و همیشه نگران امت بودی....

چگونه این همه سال رنج پیامبری را بر دوش كشیدی ! چگونه این همه دویدی با گام هایی كه لحظه ای نیتسودند و جز مشقت، سرنوشتی نداشتند؟ از مكه به مدینه، از نیمه شب های تهجد به معراج، از خندق به خیبر و احد و بدر....از حرا به شعب ابی طالب....چه فرسنگ های جان فرسایی را پشت سر گذاشتی و همیشه نگران امت بودی....

چگونه این همه سال رنج پیامبری را بر دوش كشیدی ! چگونه این همه دویدی با گام هایی كه لحظه ای نیتسودند و جز مشقت، سرنوشتی نداشتند؟ از مكه به مدینه، از نیمه شب های تهجد به معراج، از خندق به خیبر و احد و بدر....از حرا به شعب ابی طالب....چه فرسنگ های جان فرسایی را پشت سر گذاشتی و همیشه نگران امت بودی....

چگونه این همه سال رنج پیامبری را بر دوش كشیدی ! چگونه این همه دویدی با گام هایی كه لحظه ای نیتسودند و جز مشقت، سرنوشتی نداشتند؟ از مكه به مدینه، از نیمه شب های تهجد به معراج، از خندق به خیبر و احد و بدر....از حرا به شعب ابی طالب....چه فرسنگ های جان فرسایی را پشت سر گذاشتی و همیشه نگران امت بودی....

چگونه این همه سال رنج پیامبری را بر دوش كشیدی ! چگونه این همه دویدی با گام هایی كه لحظه ای نیتسودند و جز مشقت، سرنوشتی نداشتند؟ از مكه به مدینه، از نیمه شب های تهجد به معراج، از خندق به خیبر و احد و بدر....از حرا به شعب ابی طالب....چه فرسنگ های جان فرسایی را پشت سر گذاشتی و همیشه نگران امت بودی....