نمایش سمفونی شهر- قسمت ۱(تكرار)
شبهای پاییزِ ۱۳۵۷. شبهای بی‌قراری بود. شبهایی كه سكوت یعنی ترس. سكوت یعنی تهدید. یعنی هرلحظه ممكنه در خونه‌ت رو بكوبن. یا انقلابی‌هایی كه از ترسِ مامورین، كمك می‌خوان، یا مامورین كه دنبالِ اونا می‌گردن. صدای كوبیدنِ درِ خونه همیشه ترسناكه. حتا اگه خونه‌ی خودت نباشه. شبهای پاییز ۱۳۵۷، ایران به نقطه‌ی عطف نزدیك می شد...