پژواكی ناگزیر تكرار میشود تا رسیدن به نور، تا انعكاس نوری كه در هر پنجره و هر ایوان زیباترین تماشا را به تجلی خواهد نشست، صدای فریاد، صدای بودن، پژواك ناگزیر شكستن جور ستمشاهی، كه، از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر، یادگاری كه در این گنبد دوار بماند....